HISTORIA RASY:

Selkirk Rex jest rasą bardzo młodą. W 1987 roku hodowczyni kotów perskich Jeri Newman spostrzegła w schronisku dla zwierząt w Bozeman,
w Montanie (USA), miot kotów domowych, w którym zauważyła krótkowłosą kotkę. Miała ona pięknie kręcone futerko. Miss DePesto of NoFace, bo tak nazwała koteczkę, zabrała ze schroniska i skrzyżowała ze swoim czarnym, rodowodowym persem. Szczęśliwa mama powiła 6 kociąt,
z których 3 miały kręcony włos. Dzięki temu skrzyżowaniu okazało się, że gen kręconego włosa jest genem dominującym.

Jeri Newman postanowiła hodować koty z kręconym futrem i nazwała nową rasę Selkirk Rex – jak twierdziła – od nazwy góry znajdującej się w pobliżu. Okazało się jednak po pewnym czasie, że najbliższa góra o takiej nazwie znajduje się w Kanadzie, a Selkirk pochodzi od nazwiska jej ojczyma, ale nazwa rasy się przyjęła w pierwotnym brzmieniu. Koty te zaczęto krzyżować z persami, egzotykami oraz kotami brytyjskimi.
W związku z tym, że mutacja, w wyniku której powstał gen kręconego włosa, okazała się dominująca, w miotach rodzą się kocięta zarówno o kręconym włosie (curly) jak i prostowłose (straight).

Nowa rasa znalazła od samego początku wielu sympatyków. W 1990 roku koty te zostały po raz pierwszy zaprezentowane na wystawie w Salt Lake City (USA), niedługo potem rasa została uznana przez TICA i ACFA, a w 1992 przez CFA.. Do Europy, do Szwajcarii, pierwsza przedstawicielka tej rasy przyjechała w 1992 roku. Była to Noface Grace Slick z trzeciego miotu Miss DePesto of NoFace. Obecnie koty te, ciągle jeszcze niezbyt liczne, mieszkają w Ameryce, Europie, Azji i Australii.

CHARAKTERYSTYKA:

Najbardziej charakterystyczną cechą kotów tej rasy jest kręcone futro, które jest najmocniej pokręcone na łapkach, szyi, ogonie i brzuchu. Najlepszy skręt włosa mają kocury i kotki kastratki. Koty te występują w dwóch odmianach: krótkowłosej i długowłosej. Wszystkie mają jedwabistą okrywę włosową, która w dotyku jest niezwykle miękka i nadzwyczaj puszysta. Najbardziej efektowna jest u kotów długowłosych. Futerko układa się w loczki lub „kępki”. W literaturze anglojęzycznej rasa określana jest jako „cats in sheep’s coat” tzn. koty z sierścią jak owieczki. Koty te występują we wszystkich odmianach barwnych.
Ciało ich jest mocne, krępe, średnie lub duże. Głowa okrągła, z wyraźnie zaznaczonym nosem, z profilu widać wyraźnie zaznaczony stop. Uszy średniej wielkości, szersze u podstawy, dość szeroko rozstawione. Oczy duże, okrągłe. Tułów mocno zbudowany, dobrze umięśniony, średniej długości, łapy średniej długości, mocnej budowy. Ogon średniej długości, proporcjonalny do tułowia.
Kocięta rodzą się z kręconym włosem, kręconymi wąsami, czasem gubią futro, które odrasta i około 8-10 miesiąca życia osiąga właściwą długość, ale pełny rozwój koty te osiągają około 2 roku życia. Charakterystyczną cechą są też skręcone wąsy, które często łamią się u podstawy.

Rasa ta obdarzona jest niezwykle zrównoważonym charakterem, są spokojne, bardzo miłe, kochają ludzi. Tak samo kotki jak kocury są niezwykle tolerancyjne, bez cienia agresji, doskonale przystosowują się do obecności innych kotów czy zwierząt. Od kotów perskich są aktywniejsze, dzięki nieco dłuższemu pyszczkowi łatwiej im się oddycha.
Gen kręconego włosa jest dominujący, więc w miotach tych kotów mogą rodzić się kociaki w czterech fenotypach: prostowłose (straight) lub o kręconym futerku, a jedne i drugie mogą być krótkowłose i długowłose.
W związku z tym, że jest to rasa bardzo młoda, dopuszczalne jest łączenie Selkirk Rexów z kotami rasy perskiej i egzotycznej (do 2010 roku) oraz kotami brytyjskimi. Po 2015 roku wszystkie Selkirk Rex muszą mieć jako rodziców tylko przedstawicieli swojej rasy. Wtedy bardzo pożądane w hodowli będą selkirki straighty, gdyż łączenie od czasu do czasu z kotem prostowłosym wzmacnia i polepsza strukturę włosa w tej rasie. Obecnie równolegle hodowane są Selkirk Rexy, które mają w wyglądzie bardziej „perski” lub bardziej „brytyjczykowaty” charakter, w zależności od tego, które koty (persy czy brytyjczyki) zostały użyte w programie hodowlanym. Przeważa jednak tendencja, by koty te zbliżały się bardziej do standardu kota brytyjskiego niż perskiego, tzn. by miały mocną budowę i nie tak ekstremalnie spłaszczony pyszczek jak persy.

PIELĘGNACJA:

Pielęgnacja kotów tej rasy nie jest zbytnio skomplikowana. Trzeba je czesać co kilka dni szczotką lub grzebieniem, od czasu do czasu można wykąpać – wtedy dobrze jest wyczesać dokładnie przed kąpielą, a po kąpieli wytrzeć i zostawić, by same wyschły (czesanie mokrych włosów powoduje rozprostowanie loczków, ale włosy skręcają się ponownie po paru dniach).

CHARAKTER

Selkirk Rex to kot spokojny, zrównoważony, cierpliwy i tolerancyjny. Agresja nie leży w jego naturze. Miłym charakterem przypomina nieco persa, ale jest od niego aktywniejszy i zdecydowanie bardziej odporny i zdrowy. Kot ten lubi pieszczoty, głaskanie, czesanie, potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem.

Pochodzenie:

Koty brytyjskie pojawiły się dopiero w latach 50-tych XX wieku. Rasa ta powstała w
krajach Europy Zachodniej w wyniku połączenia krótkowłosego kota brytyjskiego z
długowłosym kotem perskim. Oficjalnie uznano ją i zerejestrowano w 2008 roku.

Wygląd:

Są to dość duże koty, których waga waha się od 4 do 8 kg. Charakterystycznym dla
wyglądu brytyjczyków jest bardzo puszyste futro z półdługą sierścią, która tworzy
niezwykle ozdobną kryzę, szerokie portki oraz piękny, puszysty ogon. Duże łapy,
szeroki tułów, krótka szyja i okrągła głowa nadają tej rasie masywny wygląd. Koty
brytyjskie mają bardzo różnorodne umaszczenie – niebieskie, liliowe, rude, czarne,
brązowe, a także białe.

Charakter:

Koty brytyjskie zachowały charakter swoich krótkowłosych kuzynów. Mają bowiem
bardzo łagodne, spokojne i zrównoważone usposobienie, ponadto są rodzinne,
opanowane i towarzyskie. Brytyjczyki są także mądre, pewne siebie i ciekawskie.
Choć lubią przebywać w pobliżu właściciela, to nie przepadają za przesiadywaniem
na kolanach i braniem na ręce. Jak większość kotów potrzebują sporo snu.

Utrzymanie:

Pielęgnacja brytyjczyków nie należy do trudnych. Wystarczy regularne czesanie raz
bądź dwa w tygodniu. W okresie linienia trochę częściej.

Ciekawostki:

Koty tej rasy nie przepadają za wspinaniem się. Mówi się o nich, że są
raczej „przyziemne”. Jest to bardzo nietypowa cecha wśród przedstawicieli rodu
kociego i na pewno pożądaną przez właścicieli ceniących sobie porządek na półkach
i regałach.